Kitap hakkında: yıl / Serserilik bir hastalık değil, kader değil, bir fikirdir. Bakışlar ve jestlerle kişiden kişiye aktarılan bir düşünce. Serseri ilkel felsefenin bir ürünüdür. SONSUZLUĞUN Kölesi. Yolların eğriliği, cennetin yerle birleşen kenarı ona bir işarettir, ilerlemeye devam etmesi için yukarıdan bir emirdir. Çünkü kadim vasiyete göre Hareket hayatın anlamıdır ve Ufuk ulaşılabilir bir Gerçektir. Çingene vagonları bir zamanlar Avrupa ve Asya'nın yollarında toz topluyor, gezginliğin gizli öğretilerini yayar, şehirlerin koşuşturmacasından bıkmış insanları da yanlarında götürür, duyulmamış özgürlük vaatleri gelenek zincirlerine ve kan bağlarına dönüşürdü. Yeni prangalardan kaçan, ancak başıboş dolaşanların büyüsüne kapılan aldatılmış hainler, yaratıcıların kendisi kadar garip ve gereksiz kasvetli müzik, yapışkan melodiler ve resimlerle geçimini sağlamaya başladı... Serseri, evsiz, bela... Sen kıskanç insanlar yok. Herkes küçümser ve uzaklaşır. Seninle karşılaştırılma düşüncesi beni korkutuyor. Tahmin edilemeyen bir Kader korkusu, kişiyi acınası bir sadaka vermeye zorlar. Ve müthiş uyarı “Emin olmayın!” Beyninde kaşınıyor, soğuk terler döküyor, seni deli ediyor. Gerçekten korkutucusun. Sen, fosseptik çukurunda yaşıyorsun. Sen bir mikropsun, bir basilsin ama aynı zamanda büyüksün, küçük mutluluklardan ve umursamazlıktan memnunsun. Bir zamanlar sana acımasız bir şaka yaptığı için Kader'in yüzüne gülüyorsun. Artık ona ayıracak vaktin yok. Çünkü her gün sokaklarda, meydanlarda aynı komediyi sergiliyorsunuz. Histerik bir şekilde bağırarak: “ONU YOKSULLARA VERİN!” Güzelliği bayağılığa dönüştürüyorsun. İlhamla dalga geçiyorsunuz... Bu masallar tam size göre. Ve bunları yazıyorum çünkü ben de bir serseri, evsiz bir insan, Tanrı'nın bir belası olma düşüncesi karşısında dehşete kapılıyorum..